معماری سوررئالیستی نمادی از درک استعاری جهان است. یک آسمان‌خراش حس زمان را القا می‌کند، یک لامپ پیچیدگی دید انسان را نشان می‌دهد، و یک دیوار سؤالاتی درباره حرکت مطرح می‌کند و این روند ادامه دارد. در سال ۱۹۲۴، آندره برتون، منتقد و نویسنده‌ای که “بیانیه سوررئالیسم” را منتشر کرد، بیان کرد که سوررئالیسم را می‌توان به‌عنوان روشی برای پیوند دادن واقعیت‌های ناخودآگاه و خودآگاه تجربیات توصیف کرد، به‌طوری‌که دنیای رویاها با دنیای منطقی که در آن زندگی می‌کنیم، ترکیب شود. او این ترکیب را “واقعیت نهایی، یا سوررئال” نامید.
ایده‌های سوررئالیستی برتون منبعی غنی برای معمارانی بود که به عملکرد بنیادین طراحی معماری و تحلیل تأثیر ساختمان‌ها بر تجربه روزمره علاقه‌مند بودند. از آن زمان، سوررئالیسم به لطف افرادی مانند سالوادور دالی، فردریک کیسلر و فرانک گری تأثیر زیادی بر ساختمان‌های قرن بیستم گذاشته است.معماری سوررئالیستی که بیشتر بر محتوا تا شکل تأکید داشت، جایگزینی برای سبک رسمی‌تر کوبیسم بود. این مفهوم که پذیرش تکنیک‌های شهودی و جنون‌آمیز در قالب فرم‌های طراحی ممکن است، برای معماران برجسته جذابیت زیادی داشت و این تغییر به‌ویژه در سازه‌های آجری یا بتنی آن دوره چشمگیر بود. برخی از مشهورترین سازندگان جهان، از جمله لوکوربوزیه و آلدوروسی، الهام خود را از این سبک‌ها گرفتند. این جنبش همچنان با قدرت به مسیر خود ادامه می‌دهد.
موزه هنر و شهر اوردوس / معماران MAD
موزه «هنر و شهر» اثر معماران MAD شبیه به سازه‌ای است که از فضا به زمین افتاده و به گونه‌ای طراحی شده که به هندسه خشک و منظم طرح جامع پاسخ دهد. این منطقه تا چند سال پیش بخشی بایر از صحرای گبی بود، اما اکنون میزبان تپه‌های شنی بلند، پلکان‌های عظیم و مناظری خیره‌کننده است.
کلیسای بینا / Gijs Van Vaerenbergh
این کلیسای شفاف که در بلژیک واقع شده است، گویی از صفحات یک بیانیه سوررئالیستی بیرون آمده است. به‌عنوان یک اثر هنری عمومی دائمی ساخته شده و هدف آن ایجاد هماهنگی بین فضای داخلی و خارجی، هنر و معماری، و کاربردی بودن و زیبایی است. اثر نیمه‌شفاف ایجاد شده توسط ۱۰۰ لایه از صفحات فولادی روی هم قرار گرفته، حسی از عبور از میان دیوارها را به وجود می‌آورد.
رویای درون رویا / آزمایشگاه Wutopia
یو-تینگ، بنیان‌گذار Wutopia Lab، از رویای تکراری دخترش که در آن او در یک منطقه جنگلی بود، الهام گرفت تا این جنگل انتزاعی را خلق کند. او از ۱۰۸ سازه فولادی سفید با ارتفاع‌های متفاوت استفاده کرد. سپس در داخل این جنگل، مجموعه‌ای از ویژگی‌های طبیعی مانند غارها، دامنه‌ها، آبراه‌ها، صخره‌ها، قله‌ها، آبشارهای زیبا و حتی تئاترها را طراحی کرد تا ماجراجویی‌ای از کشف و تجربه را الهام بخشد.
لاس پوزاس / ادوارد جیمز
ادوارد جیمز، شاعر سوررئالیست، باغ مجسمه‌سازی لاس پوزاس را تصور کرد که آن را در داخل یک مزرعه قهوه متروکه در دل جنگل ساخته است. این مکان حال و هوای ویرانه‌های پیش‌ساخته را دارد، مانند آن‌هایی که از یک تمدن فراموش شده به جا مانده‌اند، به لطف پل‌های ناتمام، پله‌های پیچ در پیچ که به هیچ‌جا نمی‌روند و پویلون‌هایی با سطوح غیرقابل شناسایی. بر اساس قوانین مطرح شده در نخستین منشور معماری سوررئالیستی، این فضا تحت تأثیر نگرانی‌های منطقی، هنری یا اخلاقی نیست، بلکه به کاوش تشویق می‌کند.
ترمینال TWA / Eero Saarinen
ترمینال TWA که توسط ایرو سارینن طراحی شده است، نمونه‌ای برجسته از چگونگی ترکیب ویژگی‌های سورئالیستی با معماری متداول، بدون چشم‌پوشی از کارکردهای فیزیکی آن است. سراسر این بنا، از فضای داخلی روان و باز که جزئیات هنری را دربر می‌گیرد تا سایبان‌های بلند و شگفت‌انگیزی که محدودیت‌های فیزیکی را به چالش می‌کشند، حسی از معماری سورئالیستی به آن بخشیده‌اند.
شهر هنرها و علوم / سانتیاگو کالاتراوا
این مجموعه فرهنگی و علمی که توسط معمار معروف سانتیاگو کالاتراوا طراحی شده است، خود به تنهایی یک شگفتی به شمار می‌آید. این مجموعه در زمینی به مساحت ۳۵۰,۰۰۰ متر مربع در وسط هسته تاریخی والنسیا و محله ساحلی نازارت واقع شده و به‌عنوان بزرگ‌ترین توسعه شهری در این شهر شناخته می‌شود.
سپاس از همراهی تان.
